Παραμυθάδες!!

Ο σημερινός διαγωνισμός ζητάει από εσάς να γράψετε μια ιστορία (Ελληνικά μόνο αλλιώς η συμμετοχή σας θα είναι άκυρη) με ότι θέμα θέλετε εσείς αρκεί να χρησιμοποιήσετε όλες τις εξής λέξεις : αράχνη, κουνουπίδι, κουταλάκι, εφημερίδα. τούβλο, στρώμα, ποδήλατο, λουλούδια, τσάντα, φωτιά
Την ιστορία θα την γράψετε στο starblog σας και σας παρακαλώ να γράψετε ότι συμμετέχετε μόνο όταν έχετε έτοιμη την ιστορία ώστε να μην ερχόμαστε άδικα στο προφίλ σας. Ο Διαγωνισμός θα λήξει την Δευτέρα 29 Οκτ. το βράδυ. Καλή έμπνευση αστέρια μου!!!!!

Ηταν μια φορα ενα παιδι,ξεχωριστο και διαφορετικο απο ολα,που καθε μερα το εδερναν οι γονεις του.Φιλους δεν ειχε,ουτε να φαει ειχε,δεν του εδιναν να φαει οι γονεις του,μονο κανα κουνουπιδι που και που του εδιναν.Το ελεγαν Φωτη,μονος του το βρηκε το ονομα του,οι γονεις του δεν το ειχαν ονομασει γιατι δεν τους ενοιαζε.Ηταν λεπτος και κοκαλιαρης. Τη βια και το ξυλο τα ειχε φαει με το κουταλακι. Κοιμοταν σε εφημεριδες αντι για στρωμα και τις αραχνες για συντροφια του. Μια μερα,οπως τριγυρναγε στο δρομο, βρηκε ενα ξεχασμενο ποδηλατο σε μια γωνιτσα ενος μισοτελειωμενου σπιτιου απο τουβλα. Τοτε το πηρε, το καβαλησε και αρχισε να κανει πεταλι οσο πιο γρηγορα μπορουσε για να γλιτωσει απο τους γονεις του. Ξαφνικα, βρεθηκε σε εναν αλλο κοσμο,ενα κοσμο διαφορετικο απο τον κοσμο που ζουσε μεχρι τωρα. Παντου γυρω του υπηρχαν λουλουδια στο χρωμα της φωτιας. Ολοι οι ανθρωποι ηταν μονιασμενοι,πολλοι ανθρωποι μαζι με τα παιδια τους εκαναν βολτες απο δω κι απο κει,τα πουλια κελαηδουσαν, παντου υπηρχαν πανεμορφα δεντρα ασυνηθιστα απο ολα τα αλλα,με πολλα ανθη που μοσχοβολουσαν και τα γελια των παιδιων περιπλεκονταν με το γλυκο κελαηδισμα των πουλιων.Ολα αυτα μαζι,εφτιαχναν ενα πανεμορφο κοσμο...αμεσως μολις εφτασε εκει,ο Φωτης αντικρισε ενα παιδι να τον πλησιαζει. Πηγε κοντα του και του προτεινε να γινουν φιλοι. Ο Φωτης τρελαθηκε. Χαρηκε τοσο πολυ,που η καρδια του κοντευε να σπασει απο τη συγκινηση. Φυσικα,ο Φωτης δεχτηκε να γινουν φιλοι με το αλλο παιδι κι αποφασισε να αφησει καθετι πισω,να κανει κι αλλους φιλους, να βαλει την παλια του ζωη μεσα σε μια τσαντα και να την πεταξει στα σκουπιδια,να ζησει οπως καθε παιδι ονειρευεται. Απο τοτε,ο Φωτης εμεινε για παντα στην πολη που ανακαλυψε τυχαια...αλλα στην πραγματικοτητα,τιποτα δεν ειναι τυχαιο...
~Τελος~

Μια φορά και ένα καιρό στο παλιό αρχοντικό λίγο πιο πέρα ζούσε μια πανέμορφη κοπέλα..Κάθε μέρα ομόρφαινε όλο κ περισσότερο και όλοι την θαύμαζαν..Όλοι ήθελαν να την δουν, να τις μιλήσουν, να την αγγίξουν κ αυτή χαμογελούσε συνέχεια. Το λιτό σπίτι της φτιαγμένο από τούβλα σε συνδυασμό με τα μυρωδάτα κ υπέροχα λουλούδια στην αυλή της μάγευαν τους πάντες. Τα Σάββατα η κοπέλα και η παρέα της πήγαιναν στο ποτάμι με τα ποδήλατα, παίζανε, χόρευαν , τραγουδούσαν, πάντα άρχιζε ως picnic κουβαλώντας τρόφιμα στις τσάντες τους, αλλά στο τέλος κατέληγε κανονικό γλέντι ανάβοντας φωτιές και διασκεδάζοντας με όλο το χωριό. Πολλές ήταν οι φορές που έπαιρναν και στρώματα μαζί τους για να κοιμούνται εκεί το βράδυ.Oι μανάδες τα μεσημέρια έβαζαν τα πεδία τους να τρώνε κουνουπίδι ( που το μισούσαν) με υπόσχεση να πάνε να γλεντήσουν κ αυτοί τo βράδυ, ούτε μισή μπουκιά στο κουταλάκι τους δεν άφηναν, ήταν ένα σαββατιάτικο βράδυ κ ως συνήθως οι κάτοικοι του χωρίου πήγαν στο ποτάμι. 18 Αυγούστου, όλα κυλούσαν ήρεμα μέχρι που ήρθαν οι πολιτισμένοι με τις τεράστιες κίτρινες μηχανές τους κ άρχισαν να γκρεμίζουν τα πάντα, ξερίζωναν τα δέντρα σκότωναν ζώα, μέχρι κ τις αράχνες, είναι βρόμικες κ αηδιαστικές έλεγαν. Τα κατέστρεψαν όλα! Δεν άφησαν τίποτα. Σιγά σιγά σ εκείνο τα σημείο χτίστηκε μια γκρίζα πόλη μ εφημερίδες διάσπαρτες από εδώ κ από εκεί και μολυσμένο αέρα η φύση είχε χαθεί κ τίποτα δεν θύμιζε εκείνο το μαγευτικό μέρος, μοναχά το κορίτσι επέζησε κ το όμορφο σπίτι τις ήταν το μόνο που τις θύμιζε το χωριό τις, έμεινε εκεί μέχρι τα βαθιά της γεράματα, αναμνήσεις την περιτριγύριζαν , παλιές κ καλές αναμνήσεις , δεν άντεξε όμως, με τα πέρασμα τ χρόνου ένιωθε όλο κ μεγαλύτερη θλίψη μέσα της , έκλεισε τα μάτια τις κ δεν τα άνοιξε ποτέ.
Το φάντασμα της κυκλοφορεί ακόμα μέσα στο σπίτι κ λενε πως αν πας στις 12 το βράδυ 18 Αυγούστου θα την δεις να κάθετε στην κουνιστή καρέκλα τις κ να κλαίει, όποιος μπήκε όμως ποτέ δν βγήκε

Μια φορα εγώ και οι φίλοι μου βρήκαμε ένα πέτρινο σπίτι και μάθαμε ότι δεν ζούσε κανένας μέσα και θέλαμε να το εξερευνήσουμε. Όταν αποφασίσαμε να μπούμε μέσα βγήκε μια γριούλα από το γειτονικό σπίτι και μας είπε την ιστορία του σπιτιού.

«Κάποτε ένα κορίτσι ερωτεύτηκε έναν φτωχό άντρα και θέλησε να τον παντρευτεί αλλά οι γονείς της κοπέλας είχαν αντίρρηση για τον γάμο. Η κοπέλα κλέφτικε με το παλικάρι και αγόρασαν αυτό το σπίτι. Στην πρώτη νύχτα του γάμου η μητέρα της κοπέλας αποκεφάλισε τον άντρα με ένα τσεκούρι και κλείδωσε την κοπέλα στο υπόγειο του σπιτιού».

Εμείς τρομοκρατημένοι αποφασίσαμε να αφήσουμε τις έρευνες για εκείνη την μέρα. Κάποιο βράδυ αργότερα δεν θυμάμαι τι ώρα πέρασα από το σπίτι και ακούγονταν διάφορες φωνές. Λίγο καιρό αργότερα ξεκινήσαμε τις έρευνες και ανακαλύψαμε ότι η πόρτα του υπογείου είναι σφραγισμένη με τσιμέντο από μέσα. Κάποια παιδιά μπήκαν στο υπόγειο από ένα ξύλινο παράθυρο το οποίο άνοιξαν με μεγάλη δυσκολία. Μέσα βρήκαν βιβλία του σατανά με αίματα στις σελίδες τους και μια βέρα πάνω σε έναν πάγκο. Επίσης βρήκαμε ένα κλειδί το οποίο δεν άνοιγε καμία πόρτα.

Μάθαμε ότι η μητέρα της κοπέλας γύρισε στο σπίτι στο σπίτι κλαίγοντας πολλά χρόνια αργότερα. Να επισημάνω ότι η μητέρα πότε δεν καταδικάστηκε και έχει καταφύγει στην Αθήνα. Μια πόρτα καταφέραμε να την ανοίξουμε δύο φορές και το πρωί την βρίσκαμε κλειστή.

Μια φορα και εναν καιρο ηταν μια κοπελα που την ελεγαν Λενα !Μια μερα καθως ξυπνησε και αποφασισε να παει να ψαξει στο υπογειο του σπιτιου της που τοσο καιρο οι γονεις τις της απαγορευαν,να παει.Οταν ευτασε ειδε μια ξυλινη πορτα με ενα λουκετο!Πεταμενο κατω ηταν ενα ολοχρυσο κλειδι ,το πηρε και ανοιξε την πορτα!Τοτε ειδε εναν παλιο βρωμερο δωματιο με παρα πολλες αραχνες στους τοιχους !Περιεργος δεν τρομαξε και συνεχισε να περπατα!Σε ενα γυαλινο βαζο ηταν πολλα μαραμενα λουλουδια.Δεν σταματησε ουτε για να σκευτει και συνεχισε...Στη συνεχει ειδε ενα μεγαλο ασπρο προς μπεζ στρωμα,της εκανε εντυπωση γιατι καπου το ειχε ξαναδει.Υστερα βρηκε ενα μικρο τραπεζακι με ποτηρια ,ενα μπουκαλι κρασι,κουταλακια του γλυκου και μια παλια εφημεριδα.Την εφημεριδα την εβαλε στην τσαντα της καθως θα την εξεταζε στο τελος.Ξαφνικα κατι της τραβιξε την προσοχη ειδε ενα παλιο μωβ με ασπρες λεπτομεριες ποδηλατο!Στο τελος του δωματιου ηταν ενας τοιχος με τουβλα.Η Λενα εσπρωξε ενα και ξαφνικα εμφανιστηκε ενα δωματιο τοσο μικρο και καμμενο σαν καποιος να του ειχε βαλει φωτια ,υπηρχε ενα μικρο κουτακι !Οταν το ανοιξε ειδε ενα κολιε της προγιαγιας της !Αμεσως καταλαβε οτι κατι δεν πηγαινε καλα και αμεσως ακουσε την μαμα της Η μαμα της εκεινη τη στιγμη και μαγειρευε κουνοπιδι αλλα κρεμ !Τοτε ξυπνησε και καταλαβε οτι ολη η ιστορια δυστιχως ηταν ενα ονειρο........Η ΟΧΙ????

Μια φορά και έναν καίρο ζουσε ενα κοριτσακι που την ελεγαν Κουταλακι! Το κοριτσακι αυτο ηταν ενα πολυ καλο κοριτσακι που βοηθουσε πολυ στην κουζινα! Ετσι μια μερα πειρε το ποδηλατο της και πηγε να μαζεψει λουλουδια!Εκει συναντησε μια μεγαλη αραχνη που κρατουσε μια τσαντα και μαζευε τουβλα! Το κοριτσακι την ρωτησε :
-Για τι αραχνη μαζευεις τα τουβλα?
- Γιατι θελω να φτιαξω ενα σκληρο στρωμα για να κοιμαμαι!
-Και τις εφημεριδες που κρατας τι της θελεις?
-Για παπλωμα χαμογελασε αυτη! Αχ πειναω πολυ πολυ!
Μετα το κοριτσακι εφυγε και πηγε στην ομορφι κουζινα της αναψε μια δυνατη φωτια και μαγιρεψε τα λουλουδια και ενα ωραιo κουνουπιδι για την αραχνουλα!
το φαγητο εγεινε μουρλια φωναξε, και την ακουσε και η αραχνη και πηγε να φαει μαζι της!
Ετσι εφαγαν χαρουμενα και ομορφα!

Ήταν μία ηλιόλουστη μέρα!!!Ξύπνησα και ξεσκεπάστηκα από το στρώμα..Πήρα την τσάντα μου και έφυγα για το σχολείο κάνοντας ποδήλατο...Όταν γύρισα με περίμενε μία φοβερή έκλπηξη στο σπίτι μου!!!Έκανα ποδήλατο όσο πιο γρήγορα μπορούσα μέχρι που σκόνταψα σε ένα τούβλο.Είμουν μια χαρά ευτυχώς και συνέχισα τον δρόμο μου....Όταν έφτασα στο σπίτι μου είδα τον μπαμπά μου να διαβάζει την εφημερίδα του και ήξερα ότι κάποια έκλπηξη θα μου ετοιμάζουν!!!Όταν κατέβηκα είδα στο τραπέζι κάτι ζαχαροτά που έμοιζαν σαν αράχνες και ένα κουνουπίδι που είχε μέσα πολλές σοκολάτες!!!!Πήρα το κουταλάκι μου και άρχισα να τρώω....Το βράδυ πήγαμε σε μία παραλία η οικογένεια μου και εγώ και ανάψαμε φωτιά....Ζεσταθήκαμε και μετά μπήκαμε μέσα στην θάλασσα..Όταν βγήκαμε γυρίσαμε σπίτι...Κοιμηθήκαμε και το πρωί όταν ξύπνησα είδα στον κήπο μας εκατομμύρια λουλούδια φυτεμένα παντού!!Είχα χαρεί τόσο πολύ!!!Πήγα στον κήπο και θάυμαζα τα ωραία λουλούδια!!!Είδα κάτι να πετάει στον ουρανό...Αργότερα μπήκα μέσα στο σπίτι μου και ξανακοιμήθηκα..

Τέλος.....

Μια φορά και έναν καιρό, σε μία χώρα μαγική όπου τα ζώα είχαν το πάνω χέρι, ζούσε η κυρία Χρυσάνθη η αράχνη. Μια μέρα λοιπόν, κάθως έτρωγε για μεσημεριανό το καθημερινό της κουνουπίδι, με το που πάει να πιάσει το κουτάλι πέφτει ένα τούβλο από την οροφή.... Ανήσυχη ανεβαίνει στην ταράτσα και βλέπει έναν σκίουρο ο οποίος είχε μετακομίσει στην ταράτσα της! Είχε φέρει ακόμα και ένα στρώμα για να κοιμάται... Αφού η Χρυσάνθη ζήτησε εξηγήσεις, συμφώνησε να μείνει ο σκίουρος στην ταράτσα της υπό έναν όρο... Να τις φτιάξει το ταβάνι! Έτσι ο σκίουρος πήρε το ποδήλατο του και πήγε να αγοράσει εργαλεία.. Πέρασα από το ανθοπωλείο που είχε υπέροχα λουλούδια και σου έσπαγαν την μύτη.. Σταμάτησε τελικά μπροστά στο μαγαζί! Αφού διάλεξε τι θέλει, έβαλε τα πράγματα σε μια τσάντα και πήρε τον δρόμο του γυρισμού... όπως έφιχνε όλο το βράδυ την ταράτσα, κοντά στο κερί που είχε για να φωτίζει το δωμάτιο έπεσε πάνω σε μία εφημερίδα και ξαφνικά άρχισαν όλα να παίρνουν φωτιά!

Μια φορά και έναν καιρό, υπήρχε σε ένα βασίλειο πολύ μακριά από τον κόσμο όλο, μια πριγκίπισσα, η Νικόλ. Η Νικόλ ζούσε με την μητριά της, και τις ετεροθαλείς αδερφές της, επειδή οι γονείς της είχαν πεθάνει...κανείς δεν ξέρει πώς! Της φερόντουσαν άσχημα, και την βασάνιζαν...την πίεζαν να τρώει μόνο κοκκινιστή σούπα, με σκόρδο, ξεραμένο κονουπίδι και ζουμί αράχνης με ένα μεταλλικό σκουριασμένο κουταλάκι, ι να πίνει νέκταρ από τα βρόμικα λουλούδια, που φύτρωναν κοντά στον βάλτο με τα δηλητιριώδη έντομα και να καθαρίζει μέρα-νύχτα το κάστρο. Όσπου μια μέρα, η Νικόλ αποφάσισε να αλλάξει την μοίτα της και να φύγει να πάει να ζήσει στο δάσος. Έτσι τα χαράματα η Νικόλ έφυγε με το άλογο της να συναντήσει την μοίρα της στο δάσος. Έφτιαξε μια καλύβα στην μέση του δάσους από τις εφημερίδες που είχε πάρει από έναν χωρικό εκεί κοντά, και για κρεβάτι ένα παλιό στρώμα που ήταν ξεχασμένο στο δάσος. Μια μέρα πέρασε και η Νικόλ αντίκρησε τα χαράματα ένα κόκκινο αποκρουστικό χρώμα μπροστά στα μάτια της. Φωτιά! Η μητριά της την είχε ακολουθήσει και για να την εκδικηθεί που έφυγε από το κάστρο της έβαλε φωτιά στην καλύβα και της έκλεισε την είσοδο με τούβλα. Τα λουλούδια γύρω από την καλύβα είχαν καεί και μύριζαν πολύ άσχημα και τα λυπόσουν...Μέσα στην τσάντα της όμως έτυχε να έχει ένα νυστέρι, και έτσι άνοιξε μια είσοδο στην καλύβα. Όμως αποφάσισε να σκοτωθεί μαζί με τα ζώα που είχε φροντίσει στο δάσος παρά να πάει πάλι στο κάστρο για να βασανιστεί. Οπότε κάθε βράδυ σε εκείνο το μακρινό δάσος, θα ακούτε την φωνή μιας απελπισμένης πριγκίπισσας να τραγουδάει με ένα αηδόνι το τραγούδι της ελευθερίας...

Η ιστορία μου :
Πρίν πολλά χρόνια πάρα πολλα το 1560 δηλαδη πριν 452 χρονια ,ηταν μια μοναχη και ντροπαλη
γυναικα, ήταν έτσι όλη της τη ζωή αλλα μπορούμε να τη συγχωρίσουμε γιατι τα πιο τρομερά και άσχημα πράγματα είχαν γινει στη ζωή της.
Πρώτα απο όλα οι γονείς της ειχαν πεθάνει οταν ηταν σε μια πολύ μικρή ηλικία ( 2 ετών), όταν την υιοθέτησαν καποιοι δεν της φέρωνταν και τοσό ωραία, είχαν ενα τεραστιο σπίτι και καποιος έπρεπε να καθαρίζει , να μαγιρέυει κτλ.
Ο αφεντης οπως έπρεπε να τον λεει ηταν πολύ κακός, την εβαζε να καθαριζει την αποθήκη οπου είχε πολλες αράχνες.
Οταν μεγαλωσε και εφυγε απο το σπιτι της σκλαβιας αισθανθηκε ελευθερη πηγε και ξοδεψε ολα τα χρηματα που της ειχαν μινει και νοικιασε ενα πανεμορφο και μικρο σπιτακι .

Μετα απο ενα – δυο χρονια παντρεφτηκε εναν πολυ ομορφο και κουκλο αντρα, γεννησε ενα αγορακι ηταν πολυ ομορφο το αγαπουσε πολυ , ομως μια μερα ξυπνησε και δεν ειδε τον γιο της ουτε τον συζυγο της ................
Το μονο πραγμα που ειχε απομεινει ηταν το κουταλακι του μικρου της γιου,και τα λουλουδια που της ειχε δωσει ο αντρας της!
Μια νυχτα ειχε κρυωσει παρα πολυ αλλα οπως ξερετε δεν ηταν και η πιο μορφωμενη γυναικα και δεν ηξερε να αναβει καν φωτια! Το περισσοτερο να εκοβε ενα κουνουπιδι αλλα αυτο δεν θα βοηθουσε...........
Οπως ξερετε τα ποδηλατα δεν υπηρχαν τοτε και της ηταν δυσκολο να μεταφερει τις τσαντες που ειχαν μεσα λαχανικα και φρουτα στο σπιτι της. Καθε νυχτα που εβαζε το στρωμα πανω της και κοιτουσε δεξια και αριστερα μεχρι που καταλαβενε οτι δεν ηταν ο αντρας ουτε ο γιος της εκει .
Νομιζε πως ηταν απλα ενα τουβλο που οι εργατες επερναν το σφυρι και την εκαναν χιλια κομματια..........
Προσεξατε οτι δεν εβαλα ουτε ενα ονομα ? Γιατι ειναι μια μυστηριωδης γυναικα που δεν λεει ποια ειναι στις εφημεριδες στις τηλεωρασεις γιαυτο σαν αινιγμα Θελω να μου πειτε πια νομιζετε οτι ειναι !
Εγω δεν θα πω ποτε την απαντησει γιατι ειναι σαν ενα αινιγμα και σε'μενα......

Ξύπνησα ίδρωμένη. Όλα ήταν σκοτεινά.Το στρώμα του κρεβατιού μου σαν να μην με ήθελε.Σηκώθηκα και πήγα στην κουζίνα.Μύριζε κουνουπίδι, όπως και εχθές και προχθές...Η θεία λέει ότι το κουνουπίδι βοηθάει στην κατάθλιψη.Κουταμάρες.Το ίδιο είναι με κουνουπίδι ή χωρίς..Κάθισα και άρχισα να τρώω τα δημητριακά μου . Ήμουν σαν χαμένη.Δεν είχα καταλάβει καν ότι το κουταλάκι μου είχε πέσει στο πάτωμα.Ίσως να το είχα ακούσει . Αλλά δεν έχει σημασία..Πήρα την εφημερίδα.Δεν έγραφε για τον θάνατό της .Όχι ότι το περίμενα άλλα θα ήθελα να το ξέρουν πιο πολλοί να μοιραστώ μαζί τους την στενοχώρια μου. έλεγα μικρή.Πράγματι όταν έπιασε φωτιά το γραφείο της κατάφερε να βγει ζωντανή.Το ξέρω λίγες φλόγες δεν την τρομάζουν.Και θα μου το έλεγε η ίδια αυτό αν δεν ήταν το τούβλο αυτό..Ακούγεται γελοίο αλλά έτσι πέθανε.Φαίνεται το τούβλο θα για την δύναμη της μαμάς και τη σκότωσε χτυπώντας τη με την σκληρή του επιφάνεια.Το μόνο που μου έμεινε από αυτή είναι μια τσάντα, η τσάντα της..


...Και λίγα λουλούδια.Τα είχε μέσα στην τσάντα είχαν σχεδόν μαραθεί.Για ποιόν προορίζονταν άραγε?Σηκώνομαι από το τραπέζι και κάθομαι στο περβάζι του παραθύρου.Στην γωνία του τραπεζιού μπορώ να διακρίνω μια αράχνη.. Το πόδι της είναι πιασμένο στο κλειστό παράθυρο.Κουνιέται σαν τρελή και φαίνεται να πονάει. Σαν την μαμά.Αμέσως την ελευθερώνω.Για την μαμά

Είναι πρωί... Αχ... Δεν θελω να σηκωθω απο το κρεβατι μου... Το ΣΤΡΩΜΑ ειναι τοσο μαλακο, λες και εναι γεματο με κατασπρα μαλακα πουπουλα... Πλυθηκα, ντυθηκα και ειμαι ετοιμη για να ανταπεξελω στις αναγκες της σημερινης μερας....
Πηγαινω στην κουζινα... Ο μπαμπας οπως και καθε πρωι διαβαζει την ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ του καθισμενος στην καρεκλιτσα του... Η μαμα εχει αναψει το τζακι και εχει μια τεραστια κατσαρολα γεματη κουνουπιδι... γιαμιιιιιιι!!!! Εγω βρηκα την ευκαιρια και καθησα διπλα στην κατακοκκινη ΦΩΤΙΑ...
¨8: η ωρα... Πρεπει να ξεκινησω για το σχολειο... Γεμισα την ΤΣΑΝΤΑ μου με τα βιβλια μου και πηρα το ΠΟΔΗΛΑΤΟ μου να τρεξω παλι στα σοκακια με τα πετρινα πατωμτα. Ξαφνου ειδα μια ΑΡΑΧΝΗ στον ωμο μου!! Αααααααααα!!! Κατατρομαξα... Κι ομως τελικα ηταν η φιλεναδα μου η λιλιμπου.... Με τη λιλιμπου ειμαστε φιλες εδω και 3 χρονια.... την γνωρισα οταν ημουν κατω απο ενα αυτοκινητο που μου ειχε πεσει η μπαλα μου.Ειχα κανει αποπειρα να τη δολοφονησω με ενα ΚΟΥΤΑΛΑΚΙ αλλα τη λυπηθηκα και απο τοτε ειμαστε αχωριστες! Και μι αλλη φορα πηγα να ριξω ενα τουβλο πανω της..... Χα ευτυχως το πιασα πριν την κανει κιμα!!!! Αχ ποσο την αγαπω...
Εφτασα στο σχολειο...Πω, πω... δες τον δες τον.. Τι ομορφος που ειναι.... Κραταει και ενα μεγαλο μπουκετο με ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ! αραγε για μενα ειναι;
Χτυπαει διαλειμμα.. Ακομα να δωσει το μπουκετο του στην εκλεκτη! μια στιγμη ερχεται προς τα μερη μου.... μου δινει ενα εταχτο φιλι στο μαγουλο και μαζι με αυτο τα λουλουδια στο χερι!!!!!! απιστευτο!! ειναι η πιο ευτυχισμενη μερα της ζωης μουυ!

Οταν ημουν μικρη μουυ εγωω το τουβλοο απεχθανομουνν το κουνουπιδι οσοοο δεννν πηγαινεεε ουτε ενα μικρο κουταλακι δεν εβαζα στο στομα μου ετρωγααα συνεχεια γλυκαα και κρεαςς μεχριιι πουυυ εγινααα μιαα χοντρη γρια κυριαα πουυ ειχαα χασει τα νιατα μουυ και την φρεσκαδαα μου.Ετσιι πηγα στην αποθηκη να βρω κανενα αλμπουμ να θυμιθω και τα παλια και εκειιιιι τι να δωωωωω εναα στρωμα απο σκονη μεσα στις αραχνες και στις κατσαριδες παιρνω την πρωτη αντικα ποδηλατοο πουυ μουυ βρισκεται και αρχιζωω να τρεχω στην καυτηη ασφαλτοο ετσιι το ποδηλατοο αρχιζειι να παιρνειι φωτια πεφτω χαμο σε ενα φραχτηη με λουλουδια και γινομαιι ενα με το χωμα και τη λασπη παω στο σπιτιι και συνεχιζω την βαρετηη ζωουλαα μουυ διαβαζοντας την εφημεριδα μου ωσπουυ κατιι ακουσα ανοιγω την τσαντα μουυ μπας και ηταν το κινητοο μαα τα λεφταα ειχανν χαθειι ολαα ακουωω ποτηριαα να σπανεε και τοτε καταλαβα πως ηταν κλεφτηςς εεε πηγααα στην αποθικη και πηρα ολες τισ κατσαριδεςς και τουυ τις πεταξαα ομως ητανν ο ανυψιος μουυυ πουυ ηθελε να μου κανει εκπληξη και μουυ ζηταειιι συνεχειαα λεφταα και τα καταστρεφει ολαα και για τιμωριαα για αυτοο πουυ του εκανα με εβαλεε να τρωω μπροκολοο για ενα μηναα αχχχχχ και μετα ξυπνησαα αλλα αυτος ηταν ο μεγαλυτερος εφιαλτης μεταα απο αυτοοο θα τρωω ολο το κουνουπιδι μου

Μια φορα και ενα καιρο..μεσα σε ενα μικροσκοπικο κουνουπιδι ..ζουσε μια ομορφη ..γλυκουλα αραχνη....Οι φιλοι της την φωναζαν -Κουταλακι- ....γιατι ολα τα μετρουσε με ενα κουταλακι...ελεγε συχνα ενα κουταλακι αγαπη...ενα κουταλακι χαρα ...ενα κουταλακι χαμογελο..ετσι της εμεινε το ονομα -Κουταλακι-...Καθε πρωι που ξυπναγε...το πρωτο πραγμα που εκανε ηταν ..να κοιταξει κατω απο το στρωμα της....πιστευε οτι κρυβοταν τα ονειρα της ..και το πρωι ισως ...θυμοταν κανενα...Μετα κατεβαινε στην κουζινα αναβε φωτια ....και εβαζε την τσαγιερα...μεχρι να γινει το τσαι...εβγαινε στον κηπο της....Αφου ποτιζε τα λουλουδια της ...επαιρνε το ποδηλατο της και εκανε μια μεγαλη βολτα γυρω απο τον ομορφο κηπο της..που και που γυρναγε και καμαρωνε ..το κουνουπιδοσπιτο της....και χαμογελουσε ενα κουταλακι...αφου εκανε το γυρο..του κηπου ..καθημερινα κατω απο το τουβλο μεσα σε μια χρωματιστη τσαντα ...εβρισκε την εφημεριδα της.....Ολα αυτα τα εκανε καθημερινα ....παντα στο κουνουπιδακι της...ερχοντουσαν φιλοι....εκανα ενα κουταλακι παρτυ ,,με ενα κουταλακι μουσικη ....ποτε δε ηταν μονη....και εζησαν αυτοι ενα κουταλακι..καλα και εμεις ενα κουταλακι καλυτερα....

Μια φορά και έναν καιρό, μια αράχνη ζούσε σε ένα μικροσκοπικό χωριό. Λάτρευε τα κουνουπίδια και συνέχεια τα έτρωγε όλα από τον μπαξέ της κυρα-Μαρίκας. Μια μέρα όμως η κυρα-Μαρίκα εκνευρίστηκε και πήρε ένα κουταλάκι και άρχισε να την βαράει, αλλά δεν κατάφερε τίποτα. Την άλλη μέρα, μόλις την είδε, τσίριξε και φώναξε τον άντρα της, τον κυρ-Μανώλη που διάβαζε μια εφημερίδα, αραχτός στον καναπέ. Ο κυρ-Μανώλης πήγε να δει τι έγινε. Είδε την αράχνη και άρχισε να την βαράει με ένα τούβλο που είχε δίπλα του. Τίποτα πάλι. Την ίδια μέρα το απόγευμα, ο κυρ-Μανώλης την βρήκε πάνω στο στρώμα του κρεβατιού όπου ξάπλωνε και έβλεπε τηλεόραση. Αμέσως πήρε την τσάντα της γυναίκας του και προσπαθούσε να την σκοτώσει. Τίποτα πάλι! Ο κυρ-Μανώλης δεν είχε άλλη υπομονή και πήρε τον ξάδερφό του, που είχε φάρμακα και εντομοκτόνα, να έρθει και να την σκοτώσει. Αυτός πήρε το ποδήλατό του και έφτασε αμέσως στο σπίτι του κυρ-Μανώλη. Η κυρα-Μαρίκα είδε την αράχνη στα λουλούδια της και φώναξε τον ξάδερφο. Ο ξάδερφος έκανε ότι μπορούσα αλλά τίποτα πάλι! Τότε ο κυρ-Μανώλης βρήκε μια ιδέα! Πήγε στην αποθήκη στον κήπο και πήρε έναν αναπτήρα και άρχισε να καίει τα λουλούδια της κυρα-Μαρίκας, ώστε να βάλει φωτιά γύρω από την αράχνη και να μην μπορεί να ξεφύγει! Η κυρα-Μαρίκα θύμωσε αλλά ήξερε ότι ήταν η μόνη λύση και έτσι δεν αντέδρασε. Τελικά η αράχνη δεν σκοτώθηκε πάλι γιατί είχε προλάβει να πάει στην αυλή του διπλανού γείτονα!

Μια φορά ένα κορίτσι είχαι το μικρό σπιτάκι της απο τούβλα κοντά σε ένα ληβάδη.Το κορίτσι ποτέ δεν μπορούσε να ανάψη φωτιά γιατί θα έπερνε φωτιά και το ληβάδη.Όταν ήθελα να ανάψη φωτιά πήγεναν με το ποδήλατο μαζί με τις φίλες της κάπου μακριά για να ανάψουν την φωτιά.Όταν πήγενε να πάρη το ποδήλατο απο την αποθήκη η μητέρα της της έβαζε στην τσάντα της ενα κουταλάκη,ένα μπολ με κουνουπίδι και ένα στρόμα.Μετα της καθάπιζε το ποδήλατο γιατί το έπερνε μόνο 1 φορά στους 2 μήνες έτσι το ποδήλατο γέμιζε αράχνες.Καμια φορά το κορίτσι έπερνε και εφιμερίδες για να μην σφήση η φωτιά γρήγορα όμως όταν τελείοναν οι εφημερήδες κάθονταμ πολύ λίγο και επιστρέφαν.

Χθες είχα μια πολύ κουραστική ημέρα. Είχε τα γενέθλια της η μαμά μου, και καθώς έφευγε για την δουλειά της της μάζεψα λίγα λουλούδια από τον κήπο μας. Όμως ξέχασε την τσάντα της και έπρεπε να της την φέρω με το ποδήλατο μέχρι της δουλειά της! Γυρίζοντας πίσω στο σπίτι "λαχανιασμένη" ξάπλωσα στο στρώμα του κρεβατιού μου για να ξεκουραστώ. Το μεσημέρι, είχα πάει να πάρω μια εφημερίδα στο περίπτερο και γυρίζοντας ο μπαμπάς μου μου είπε να το βοηθήσω με τα τούβλα που θα έβαζε για να φτιάξει κάτι. Μετά αφού πλύθηκα πήγα στην κουζίνα για να φάω μεσημεριανό. Η μαμά μου είχε ετοιμάσει [color:8a83=yellow[color=yellow]]κουνουπίδι[/color] με κάρυ. Καθώς πήγαινα να πάρω ένα w]]κουτάλι[/b] από το συρτάρι με τα κουτάλια, είδα μια τεράστια αράχνη στον τοίχο!! Άρχισα να ουρλιάζω αλλά ήρθε ο μπαμπάς μου και την σκότωσε ^.^ . Μετά κατά τις 6:00 το απόγευμα είχε πιάσει [b]φωτιά[/b] στο βουνό απέναντι από το σπίτι μας! Όμως η πυροσβεστική ήρθε γρήγορα και έτσι η φωτιά έσβησα μέσα σε λίγα λεπτά

Μια φορά κι έναν καιρό
υπήρχε ένα δάσος μαγικό
με κουνουπίδια πολλά
και λουλούδια εξωπραγματικά!

Μια μέρα μακρινή
διάβαζε μια αράχνη σοφή
μια εφημερίδα για το δάσος αυτό
και μαγεύτηκε στο λεπτό!

Ήθελε εκεί να κατοικήσει
από Ανατολή και Δύση
εκεί ήταν το μέρος το ιδανικό
να ζήσει!

Ξεκίνησε λοιπόν ένα ταξίδι μακρινό
το δάσος για να φτάσει και να θαυμάσει!

Πήρε μαζί της ένα ποδήλατο φανταστικό
δώρο από τον φίλο της
τον Τζίτζικα τον Τρελό.

Και μέσα σε μια τσάντα είχε κρύψει
πράγματα θαυματουργά!
Από χρυσά κουτάλια
μέχρι και την φωτιά!

Είχε βάλει και κάτι τούβλα
σπίτι να χτίσει εκεί μετά
κι είχε πάρει κι ένα στρώμα
για να κοιμάται τα βράδια αναπαυτικά!

Και μετά από το ταξίδι
πήγε στο δάσος το μαγικό
κι έζησε εκεί για πάντα
μια φορά κι έναν καιρό!!

Μια φορά και έναν καιρό ήταν μια κοπέλα που την έλεγαν Μιμή.Μια μέρα η Μιμή ξύπνησε για να πάει στο σχολείο .Πήρε την τσάντα της και έφυγε με το ποδήλατο της, όταν ξαφνικά βλέπει μια αράχνη να ανεβαίνει πάνω της .Στρίγκλιζε και έπεσε από το ποδήλατο της και είδε ότι είχε σκοντάψει σε ένα μικρό τούβλο.Έτρεξε γρήγορα να προλάβει το μάθημα!Όταν έφτασε στο σχολείο η κυρία της της είπε ότι αν ξανά αργήσει θα πάρει αποβολή.Η Μιμή προσπάθησε να της εξηγήσει αλλά δεν μπόρεσε και έφυγε κλαίγοντας.Στη διαδρομή σταμάτησε σε ένα μανάβη και πήρε ένα κουνουπίδι για την μαμά της αλλά πείνασε και έφαγε λίγο.Ξαφνικά είδε μια φωτιά στο δόμο και μια γυναίκα να φωνάζει βοήθεια γιατί το παιδί της ήταν στην άλλη μεριά και κανείς δεν μπορούσε να το σώσει.Η Μιμή πήγε τρέχοντας αλλά δεν μπορούσε ούτε εκείνη να το πάρει .Μέχρι που είδε ένα δέντρο .Έτσι έβαλε ένα σχοινί στο δέντρο,κατέβηκε, το έπιασε και αναίβηκε ξανά πάνω και έτσι έσωσε το παιδάκι από την φωτιά.Η γυναίκα την ευχαρίστησε και της έδωσε λουλούδια γιατί δεν είχε τίποτα να της δώσει.Ο μπαμπάς της είχε μείνει έκπληκτος καθώς το διάβαζε στην εφημερίδα.Η Μιμή γύρισε πίσω χαρούμενη για την καλή της πράξη,έφαγε τα δημητριακά με το αγαπημένο της κουταλάκι και ξάπλωσε στο μαλακό της στρώμα για να κοιμηθεί γεμάτη ευχαρίστηση !

CoolVasilikoula

missdebbiekon έγραψε:
CoolVasilikoula

ειναι παλιος διαγωνισμος καρδια μου ♥ απλως οσοι διαγωνισμοι ειναι σε μπλογκ τα μεταφερουμε εδω για να μην παιδευονται να τα διαβασουν οσοι θελουν κα ι να πηγαινουν απο μελος σε μελος

το κατάλαβα Ζωή μου απλά είπα να σχολιάσω κάτι και αφού μ'άρεσε της CoolVasilikoula το είπα. Είδα έτσι και αλλιώς την ημερομηνία λήξης του διαγωνισμού